دنیای امروز می تواند تا حدودی گیج کننده باشد،نه فقط در سطح جهانی (رخدادهای جهان،اقتصاد،مسایل اجتمایی)،بلکه در زندگی روزمره مان.

رقابت ،پاسخ سریع به فرصت ها ،تحول  ،تغییر جهت راهبردی،خطر پذیری،فعالیت بیشتر همراه با رضایت کمتر و فشار های اقتصادی ،شرایط زندگی در این جهان هستند.

در زندگی شخصی ما،در بیشتر خانواده ها هر دو والدکار می کنند،خانواده های زیادی از هم میپاشند و دوباره خانواده های جدیدی را شکل میدهند،کار های زیادی وجود دارد که

باید در مدت زمان کمی انجام شوند.

چالش ها و مطالبات ازدواج وفرزند پروری می تواند گیج کننده باشد و اغلب اشخاص مجرد نیز با فشار های زیادی در متعادل کردن کار،دوستان،ارتباطات عاطفی ،فعالیت های اجتماعی

و فعالیت ها روبرو هستند.

تعجبی ندارد که در این دوران اشخاص و مسائلی این چنینی به راستی می توانند دکمه های اعصاب ما را فشار دهند،این ممکن است فردی باشد که دکمه ی اعصاب ما را فشار

می دهد:

همکاری"همه چیز دان"رئیسی زیادی منتقد،سرپرست و ناظری با حالت تدافعی،همسری بی احساس،بچه ای سرسخت،دوستی بهانه گیر،تعمیرکاری بی اعتنا،قوم وخویشی منفی.

چند با از این و آن شنیده ایم که می گویند:"کارم را خیلی دوست دارم اما رئیسم کفر مرا درمیاورد!" یا "شما بچه ها دارید اعصابم را خورد می کنید!"  یا  "حالم به هم می خورد از

اینکه او همیشه...."

در این جا روش مثبت اندیشی سطحی ،خبری نیست.در عوض به مجموعه ای از مهارت های بسیار خاص اشاره شده که وقتی اشخاص و موضوعات دکمه ی اعصابتان را فشار میدهند،

طرز واکنش شما در جهت درست هدایت می کند و این روش کارایی دارد! 

زندگی کوتاه وارزشمند است.چطور واکنش های افراطیتان را نسبت به اشخاص وموضوعاتی که دکمه های اعصابتان را فشار میدهند،مهار کنید؟؟؟

نظرتون در این باره چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟